کادوی عاشقی

دیروز تو برنامه بفرمائید شام یکی از آقایون سئوالی راجع به کادو مطرح کرد -چون در حال آماده شدن و میکاپ بودم که به مهمونی عصر برسم دقیقا نفهمیدم کی چی گفت و اصل سئوال چی بود... فقط شنیدم یکی از خانمها گفت که طلا دوست داره یا اینکه اکثر خانمها طلا دوست دارن و باز جملات تکراری و سطحی از جانب آقایان و زنان تریپ روشنفکری که نفس کار مهمه و قیمت کادو اصلا مهم نیست....

خواستم یه بحث اساسی با همسر راه بندازم دیدم هم اون بیچاره از فرط خستگی دل و دماغ نداره و هم من خیلی عجله دارم...

حتما شنیدین که همیشه میگن : ارزش کادو به قیمتش نیست و یه شاخه گل هم ارزشه طلاست و از این حرفا...

راستش من ابایی ندارم که صراحتا بگم با این حرف نه تنها مخالفم بلکه این جملات رو سرپوشی میدونم برای افراد به ویژه آقایان خسیس یا بی اهمیت نسبت زن و معشوقه شون و برای خانمها بهونه ای برای پنهان کردن دلخوریشون و سرخ نگه داشتن صورت مبارکشون....

حالا همه برانگیخته نشن لطفا /برای این عقیده دلیل دارم...

ببینید کادو خریدن به چند چیز بستگی داره:ابتدا باید طرف کادو گیرنده برات مهم باشه و به قدر کافی دوسش داشته باشی-دوم:میزان ارزشیه که برای مناسبتها قائل میشی-سوم:واکنش شخص کادو گیرنده(اینکه چقدر خوشحال میشه از دریافت کادو) و چهارم: موقعیت مالی!!!

به نظره من یک شخص وقتی کسی رو دوست داره دلش میخواد با یه سورپرایز/ غافلگیری و هیجان و شادیشو ببینه و مهمتر اینکه اصلا اعتقاد به مناسبت / زمانی معنی پیدا میکنه که آدم از حادث شدن اون مناسبت خوشحاله ( زوجی که از زندگی با هم ناراضی هستن اصلن برای سالگرد ازدواج-عقد-نامزدی و یا آشنایی ارزشی قائل نیستن بدیهیه که به یه کادوی اجباری و یا بهانه فراموشی بسنده میکنن و امثالهم... این از بخش اصلی قضیه و بعد اینکه طرفت ظرفیت کادو گرفتن داره یا  نه؟(بعضی از افراد از ترس نخریدن کادو و مرسوم شدن قضیه تظاهر میکنن از این کار بدشون میاد و این باعث میشه که فرد هرچند دو شرط اول رو داشته باشه پشتش سرد بشه و به مرور اونهم اظهار فراموشی بکنه ) و اما آخرین شرط که اولین و شاید تنها بهانه افراد به ویژه آقایون باشه( موقعیت مالی)...

همیشه میگن خانمها از اینکه طلا کادو بگیرن خیلی به وجد میان  و با جملاتی مثل اینکه: حکایت نفس عمل مهمه-آدم نباید مادی باشه و... و ادعاهای شنفکری و کوتاه فکری  قضیه رو تحقیر میکنن که سرپوشیه برای افراد ذی نفع!!!...

من میخوام بگم حتی ارزش طلا هم نسبیه اصلا واژه گرانقیمت برای هر شخص و هر طبقه هم نسبیه یکی از  دریافت یه اسپری 5000 تومنی بهش برمیخوره و یکی از دریافت یه سرویس 20 میلیون تومنی!!!!

واقعیت اینکه اکثر مناسبتها از پیش تعیین شده و مشخص و البته قابل برنامه ریزی هستن یعنی یه آدم با درآمد پایین هم میتونه برای سالگرد ازدواج یا روز تولد همسرش و... برنامه ریزی کنه و پولی رو کنار بذاره...

زیادی و کمی /گرونی و ارزونی کادو نسبت به جیب خانواده و طرف کادو دهنده تعریف میشه خوب معلومه که شخصی که درآمدش مثلا ماهی 1 تا3  میلیون تومنه  اگر یه کادوی 20-30 تومنی بخره برخورنده ست چون توان این آدم با عملش یکسان نیست... در نتیجه ارزشی برای طرفش قائل نیست!

و اما اصل ماجرا همین توان فرده یعنی اگر کسی آخر توانش خرید یک شاخه گل 2000 تومنیه قطعا کارش ارزشمنده اما اگر سر ریز مخارج متعارفش بالاتر باشه یعنی ارزش طرف براش همون 2000 تومن بوده نه یک شاخه گل...

البته شفاف سازی میکنم موضوع توان افراد نسبت به جیبشون در طول ماه و حتی ساله نه اون روز مناسبت چون همونطور که گفتم مناسبتها به میزان اهمیتشون قابل برنامه ریزین...

پس بهتره آقایون و حتی بسیاری از خانمها به جای تکرار حرفها ی قالبی و بدون تفکر یه کم به دور از تعصب به شروط خریدن کادو فکر کنن :)- امیدوارم دین مطلب رو ادا کرده باشم